Μεταδιδακτορική έρευνα: «Δυνητικά ενοχλητικό περιεχόμενο στον Παλιό Ελληνικό Κινηματογράφο: η πρακτική του trigger/content warning στην κινηματογραφική αναπαράσταση της κουλτούρας του βιασμού»
Επιβλέπων: Καθηγητής Χρήστος Δερμεντζόπουλος
Η Αφροδίτη Καϊράκη είναι ερευνήτρια και διδάσκουσα κινηματογραφικών σπουδών. Σπούδασε Φιλολογία στο Ε.Κ.Π.Α. και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η διδακτορική της διατριβή (Τμήμα Φιλολογίας, Ε.Κ.Π.Α.) αφορούσε στη συγκριτική μελέτη της μικρής φόρμας στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο (διήγημα και ταινία μικρού μήκους).
Έχει συμμετάσχει σε δημοσιεύσεις συλλογικών τόμων («Δημιουργοί και στοχαστές: Γιώργος Θεοτοκάς-Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος-Άγγελος Τερζάκης», 2022: Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, «Αναδεικνύοντας γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στη διδακτική και την τέχνη στο σύγχρονο σχολείο», 2019: Ars Libri, «12 μικρά σενάρια», 2012: t-short κ.α.) και περιοδικών («Ο μεταμοντέρνος κινηματογράφος και το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων», Ουτοπία, «Ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος στη μικρή οθόνη: η τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος Αστροφεγγιά», Πόρφυρας κ.α.). Το 2021 εξέδωσε το δοκίμιο «Μεταμοντερνισμός και Νέο Χόλιγουντ», από τις εκδόσεις Αιγόκερως, ενώ βρίσκεται υπό έκδοση μελέτη της πάνω στην ιστορία της ταινίας μικρού μήκους στην Ελλάδα.
Οι εισηγήσεις της αφορούν στον μεταμοντέρνο κινηματογράφο, στη διεπιστημονικότητα κινηματογράφου και λογοτεχνίας, στις κοινωνικές αναπαραστάσεις στον κινηματογράφο και στην ιστορία της ταινίας μικρού μήκους. Συμμετέχει σε κινηματογραφικές παραγωγές (βοηθός σκηνοθέτη, οργάνωση παραγωγής) ενώ έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες μικρού μήκους, με συμμετοχές στα Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας κ.α.
Στόχος της μεταδιδακτορικής της έρευνας είναι η κριτική ανάγνωση των ελληνικών ταινιών της περιόδου 1955-1970 που εμπεριέχουν δυνητικά ενοχλητικό περιεχόμενο σεξουαλικής κακοποίησης, και, ακολούθως, η κατηγοριοποίηση τους σε μια διαδικτυακή βάση δεδομένων. Η μεταδιδακτορική μελέτη φιλοδοξεί να εγείρει έναν προβληματισμό πάνω στους μηχανισμούς αναπαραγωγής σεξιστικών προτύπων συμπεριφοράς που διαμορφώνουν και ενδυναμώνουν την κουλτούρα του βιασμού στην ελληνική κοινωνία, προσανατολίζοντας τους φορείς στη θεσμοθέτηση σχετικής σήμανσης στην τηλεοπτική προβολή των συγκεκριμένων ταινιών.
